Her er ein peonknopp. Vakker, eller kva?
Etter den kaldaste vinteren eg har opplevd kom den tørraste forsommaren eg har opplevd. Ein vakker, men altfor tørr juni månad har gjort plass til ein juli med godt, men variert veir. Sjeldan har vel nokre regnskurar vore meir velkomne enn etter denne junimånaden på det tørre sørlandet, med vatningsrestriksjonar i fleire av byane og kyr som åt ferdig tørka høy rett frå marka.
Det er deilig i hagen vår no. Den evigunge rosa Peace blomstrar som eit under ved husveggen, der ho har stått heilt sida ho vart planta på 50 eller 60-talet. At stilkroser i snitt berre lever 8 år, er det nok ingen som har fortalt til vår Peace. I somme rosebøker står det at Peace er utan duft, men eg kjenner deilig te- og ferskenduft.
Peonar er vakre blomar. Eg har berre to, men ynskjer meg fleire. Dei to som står her har eg "arva" i lag med hus og hage. Den trufaste bondepeonen vår har blomstra av for i år, men den raudlilla peonen med kanelduft står i blomst. Kanskje eg skal skaffe meg eit par kvite også?
1 kommentar:
man kan vel knapt få nok peoner ;)
Så artig at stilkrosen din holder ut da, jeg hadde faktisk ikke hørt det, at de har kort levetid, men så er jeg ikke noen rosekjenner heller.
Legg inn en kommentar